In de tweede podcast van De Nacht dat de Sterren Dansten sprak Shantah Holleman met veel passie over het Vippasana-project, een avontuur dat haar leven op verschillende manieren had veranderd. Ze begon het verhaal door te vertellen hoe ze in de zomer van 2018 voor het eerst in aanraking kwam met Vipassana-meditatie. Het was een ervaring die haar niet alleen had verrijkt, maar ook de basis had gelegd voor een groot deel van haar werk daarna.
Het Vippasana Project
Shantah legde uit hoe ze altijd op zoek was geweest naar manieren om dieper in zichzelf te duiken en meer rust te vinden in haar drukke leven. Ze had al veel gelezen over meditatie, maar de ervaring om het in stilte en volledige toewijding te beoefenen, was voor haar iets geheel anders. Het Vippasana-project was ontstaan uit haar verlangen om niet alleen zelf verder te ontwikkelen, maar ook om deze kennis en ervaring te delen met anderen.
In de podcast vertelde Shantah over de intensieve Vipassana-cursus van tien dagen die ze volgde in een afgelegen klooster. Ze beschreef hoe het in het begin bijna onverdraaglijk was – de stilte, het gebrek aan afleiding, en het geconfronteerd worden met haar eigen gedachten en emoties zonder de mogelijkheid om ze te verdringen. “Je kunt jezelf niet meer voor de gek houden,” zei ze, en ze vertelde hoe de praktijk haar hielp om een dieper begrip te krijgen van haar eigen patronen en angsten.
Shantah sprak ook over hoe deze ervaring haar hielp om een sterker contact te maken met haar innerlijke stem, iets wat ze later in haar werk en in de gesprekken met anderen door het boek zou toepassen. Het was niet alleen een fysieke oefening, maar ook een spirituele zoektocht die haar nieuwe inzichten gaf over het leven, het loslaten van controle, en de waarde van rust en acceptatie.
Verdere uitleg over het Vippasana Project
Ze ging verder met het uitleggen van hoe het Vippasana-project eigenlijk begon toen ze besloot om deze ervaringen en lessen breder te delen. Het was een idee om een platform te creëren waarin mensen samen konden komen om hun eigen meditatieve reis te beginnen, zonder de druk of het oordeel dat vaak met andere vormen van zelfontwikkeling gepaard gaat. Ze benadrukte dat het Vippasana-project niet bedoeld was als een commerciële onderneming, maar als een manier om het diepe gevoel van vrede en balans dat zij had gevonden door meditatie, toegankelijk te maken voor iedereen die bereid was om zichzelf deze ruimte te geven.
In de podcast ging Shantah dieper in op de manieren waarop het Vippasana-project haar ook hielp om het boek De Nacht dat de Sterren Dansten verder te ontwikkelen. Ze sprak over het effect van meditatie op haar creatieve proces en hoe het haar hielp om haar emoties zonder oordeel te observeren, wat leidde tot een rijkere en meer open manier van schrijven.
Ze eindigde de podcast met een uitnodiging voor luisteraars om zich open te stellen voor deze meditatieve praktijk. “Het is een lange weg,” zei ze, “maar het is de moeite waard. Je leert meer over jezelf dan je je ooit had kunnen voorstellen, en dat is de eerste stap naar een dieper begrip van de wereld om je heen.”
De tweede podcast was een introspectief en diepgaand gesprek, een uitnodiging voor de luisteraars om samen met Shantah deze innerlijke reis aan te gaan, via de Vipassana-meditatie en door het delen van haar eigen ervaringen met het boek. Het gaf haar fans en volgers niet alleen meer inzicht in haar persoonlijke ontwikkeling, maar ook in de filosofie die haar boek en haar werk als geheel voedde.
